Tongariro crossing

Vandaag zijn we dankzij een tip van Coen voor maar 70 dollar een dag naar de maan geweest!

Na helaas voor mij een korte nacht van maar 4 uurtjes slaap (lag rond 2.30 nog wakker, toen een smsje van mn moeder, jeeej! Alsof ze wist dat ik nog wakker lag, daar zal ze wel moeder voor zijn, hihi..daarna nog even heerlijk kunnen slapen) ging om 6.15 de wekker, rond 7.30 werden we opgehaald door een shuttle bus die ons naar het begin punt van onze 19,4km lange wandeling zou brengen; Mangatepopo. Eerdere informatie die we hadden was dat de bus om 16u en 17u weer terug zou gaan naar de camping (vanaf eindpunt; Ketetahi). Dat gaf ons ongeveer 8 of 9 uur de tijd voor de wandeling. Toen we bij het beginpunt aankwamen werd ons verteld dat de bus nu 15.30 en 16.30 zou rijden, waarop Jan zei “nou dat wordt flink aanpoten” Op hetzelfde moment loopt er een ouwe tang voorbij die zegt “that should give us plenty of time” haha, over meningen verschillen gesproken! Ik heb daar op straat keihard staan lachen..op dat moment was het gewoon super grappig :) Er waren alleen maar oudere mensen in onze bus en ze gingen allemaal als een malle de berg op! Er was een stel die ik in de bus vanuit mijn ooghoek had bekeken waarvan ik niet kon voorstellen dat ze dezelfde tocht zouden doen (spijkerbroek, gympjes)..nouw toen we uit de bus waren, zagen we alleen nog een blauwe streep, zjoeff weg waren ze! Uhmm we hebben dus geleerd, oudjes moet je niet onderschatten..maarrrr! het was nog maar het begin van de wandeling dus we hadden nog kans om ze in te halen, haha, wacht maar!

De wandeling was echt WAANZINNIG! De mooiste die we in ons leven vol met lange wandelingen (ahum) hebben gemaakt! Alsof we inderdaad op de maan liepen, je kon goed merken dat het nog een active vulkaan was, hier en daar kwam zwavel omhoog en dat rook je goed! De eerste helft van de wandeling bestond voornamelijk uit stijgen en de tweede helft uit dalen..Het was pittig maar goed te doen tijdens de klim, je moet wel een beetje conditie hebben want het vraagt uiteraard wel wat energie. We vonden dat er erg veel andere wandelaars waren op de route, we hadden verwacht dat het (gezien de lengte) wat rustiger zou zijn. De tweede helft van de wandeling leek alleen veel langer te duren! Op een gegeven moment leek er geen einde te komen aan de afdaling..elke keer bleef je in de verte maar een pad zien waarvan we hoopten dat, dat niet het pad was waar wij nog op moesten lopen.(helaas was dat dus wel het geval). Onderweg kreeg ik last van een melige bui, lekker gek doen zodat Jan zich gigantisch geneerde :), je weet wel…twee vingers achter iemands hoofd voordat ik die persoon net inhaalde, Najib Amhali fragmenten nadoen (“ik sta nog geen kwartier te pissen…”,
“sapperdeflapiee jij gaat naar een lekker warm landje..”, “en toen ging alles in slowmotion..”) Jet en Mars begrijpen wel wat ik bedoel…dat je zo hoeveel lol kan je met jezelf hebben, haha! Jan kon opeens vloeiend Engels praten, in de hoop dat mensen niet zouden merken dat hij bij mij hoorde.

Op een gegeven moment ging de melige bui over in neidigheid (ik weet het, das geen ABN) omdat er geen eind kwam aan de wandeling! We dachten dat we kilometers hadden afgelegd, haalde de ene na de andere in en voelde ons net een stelletje afgetrainde mariniers, bleek dat we dan maar 2 km hadden afgelegd..Dus ik zette er nog een stevigere pas in..nu was ik er klaar mee!! Gelukkig nog wel kunnen genieten van de omgeving die ondertussen was veranderd in een regenwoud..ook weer erg mooi!

Maaarrrr na 6,5u hadden we de finish bereikt! Wat blijkt? Heepy en Heepy in de spijkerbroeken waren eerder gefinished dan ons! Nou respect voor de oudere mensen!

Uit betrouwbare bron hebben wij vernomen dat Ad nog wat weekjes vrij heeft…wij kunnen wel een tip geven: boek een ticket naar NZ en ga samen met San deze wandeling doen..dat is echt moeite waard!